သူတပါး
ယူငင္သံုးစြဲမွာ စိုးရိမ္တာကို ပါဠိေတာ္မွာေတာ့ မစၦရိယ လို႕ ေခၚပါတယ္။
မစၦရိယ ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားလံုးရဲ႕အဓိပၸယ္ကေတာ့ -
“
သူတပါးတို႕အား မရေစခ်င္တဲံသေဘာတည္ ” လို႕ဆိုပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က မလွဴရက္ မေပးရက္ မကမ္းရက္တာကို မစၦရိယ လို႕
သံုးေနၾကတာ မမွန္ပါဘူး။
မခ်စ္ဘူး
မေပးခ်င္ဘူးဆိုတာ ကို႕ပစၥည္းကို ကိုင္တြယ္တာ မက္ေမာတဲ့ေလာဘ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိပစၥည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
တျခားပစၥည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတပါး မရေစခ်င္ရင္ မစၦရိယပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ မစၦရိယက ကို႕အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိဘဲနဲ႕
“ အကုသိုလ္ ” အလကား အခမဲ့ယူေနတဲ့ သေဘာပါ။
က်မ္းဂန္မွာေတာ့
မစၦရိယ (၅) မ်ိဳးျပဆိုပါတယ္။
အာ၀ါသမစၦရိယ
-
မိမိေနထိုင္ရာ ေက်ာင္း၊ အိမ္ရာ၊ ေနရာအတြက္ ၀န္တိုမႈ။
ေနာက္တခုက
ကုမစၦရိယပါ -
လူဆိုရင္ေတာ့ မိမိဆက္ဆံေနတဲ့ ဇနီးမယား၊ ခင္ပြန္းလင္သား၊
ရညး္စား၊ သားသမီး၊ မိဘေဆြမ်ိဳးနဲ႕ တျခားသူ တရင္းတႏွီး ဆက္ဆံတာကို မႏွစ္ျမိဳ႕တာ မေက်နပ္တာကို
ေခၚတာပါ။
သံဃာဆိုရင္ေတာ့ မိမိ ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႕ တျခားသံဃာ
(သဒၵါတရားဖ်က္ဆီးမယ့္ သံဃာလြဲျပီး ) နဲ႕ မဆက္ဆံေစ ခ်င္ရင္ မစၦရိယပါပဲ။ ဒီလို ပုဂၢဳိလ္မ်ိဳးအဖို႕
မိမိမွလြဲျပီး တျခားသူန႕ဲ ဆက္ဆံတာကို ျမင္ေတြ႕ရရင္ ၀မ္းထဲက ပူပူေလာင္ေလာင္ေတြျဖစ္ စိတ္ရိုင္းေတြ၀င္
ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။
ေနာင္ဘ၀က်ေတာ့လည္း
ေဆြမဲ့မ်ိဳးမဲ့ အေဖာ္ကင္းမဲ့တဲ့ဘ၀မ်ိဳးေရာက္ရတာမ်ိဳးပါ။
လာဘမစၦရိယကေတာ့
-
လာဘ္လာဘအေပၚ
၀န္တိုမႈပါ။
၀တၱာမစၦရိယ
ဆိုတာကေတာ့
အဆင္း၊ ရုဏ္သတင္း ႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ ၀န္တိုတာကို
ေခၚတာပါ။ အထူးသျဖင့္မိန္းမသားေတြမွာ မိမိထက္ပိုျပီး လွတယ္ဆိုရင္ မေက်နပ္ၾကပါဘူး။
ဓမၼမစၦရိယ
ကေတာ့-
မိမိတတ္တဲ့ပညာ
မိမိသိတဲ့တရားအေပၚ ၀န္တိုမႈပါပဲ။
သူတပါးက မသိနားမလည္လို႕ ေမးလာရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္
မေျဖၾကားတာမ်ိဳး၊ လံုး၀မေျပာတာမ်ိဳး၊ ဆရာစား ခ်န္တာ မ်ိဳးေတြဟာ ဓမၼမစၦရိယ သေဘာပါ။
ဒီေနရာမွာ ဣႆာ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကိုယ္႕ထက္သာ မနာလို၊ အႀကံတူ ရန္သူ၊
အလုပ္တူ ျငင္စူ ဆိုတဲ့စကားက ဣႆာ ရဲ႕အနက္ကို ပိုရွင္းေစပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဣႆာ
က မ်ားေသာအားျဖင့္ ဂုဏ္ခ်င္း သိပ္ကြာရင္ မျဖစ္ပါဘူး၊ သူမသာ ကိုမသာမွာသာ ျဖစ္တတ္တဲ့
သေဘာရွိပါတယ္။
ဣႆာ နဲ႕ မစၦရိယအေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းျပရတာက -
ခ်စ္သူခ်င္း တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး
ခ်စ္ခင္တြယ္တာလာျပီဆိုရင္ ဣႆာ ေတြ မစၦရိယ ေတြ မ်ားမ်ားလာတတ္ ၾကလို႕ပါ။
တကယ္ေတာ့ -
တေယာက္က တေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႕ စကားကမ္းလွမ္းတာပါပဲ။ ဒီလို
စကားကမ္းလွမ္းလို႕ တေယာက္ကလည္း သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ အျပီးအပိုင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ (လက္ထပ္ထိမ္းျမား
တရား၀င္ေပါင္းသင္းတာ) ျပီး၊ “ ဒါ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တဲ့ သူပါ” ၊ “ ဒါ ကၽြန္မ ပိုင္တဲ့သူပါ”
လို႕ ေၾကညာလိုက္တာပါ။
ကို္ယ္ပိုင္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ျပီးကတည္းက
.........
(တကယ္ေတာ့ သမီးရည္းစားဘ၀ ကတည္းက)
တျခားသူ တစံုတေယာက္ ကိုယ္႕ပစၥည္း (ကိုယ့္ခ်စ္သူ) ကို ထိပါးလာမွာ၊ သံုးစြဲမွာကို
သေဘာမက်ေတာ့ပါဘူး။
ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ခ်စ္သူကို
တျခားသူစိမ္းတေယာက္ (တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးခ်င္းေတာင္မွ ) နဲ႕ လက္ပြန္းတတီး ေထြးေရာယွက္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ
ေျပာတာဆိုတာ၊ ေနတာ ၊ ထိုင္တာကို မၾကိဳက္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါ မစၦရိယ ပဲေလ။
ကိုယ့္ခ်စ္သူ ကိုယ့္ဇနီးက ကိုယ့္လင္သားက၊
ဘယ္သူကေတာ့ အရမ္းေခ်ာတာပဲ၊
ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လို က်က္သေရရွိတယ္၊
ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လို ဂုဏ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုရင္ ျငဴစူခ်င္လာပါတယ္။
ဒါ ဣႆာ ပဲေလ။
ဒီလိုဆိုရင္၊
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊
ေနာက္ဆံုးေတာ့ တဦးတည္း မူပိုင္ သတ္မွတ္တဲ့သေဘာပါပဲ။
တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ မင္းကို မျမင္ရရင္ ငါ မေနႏိုင္ဘူး။
မင္းအသံေလးကို ၾကားေနရတာ ငါ့နား၀မွာ စမ္းေရစီးသံလိုပဲကြာ
ဆိုတဲ့ စကားေတြက -
ဘယ္သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႕လဲ ၊
ကို႕အတြက္လား ၊ သူ႕အတြက္လား၊
ကို႕ကို မျမင္ရရင္ မေနႏိုင္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာတာ
ဘယ္သူလဲ၊
ကို႕အသံ မၾကားရရင္ မေနႏိုင္တာ စိတ္မခ်မ္းသာတာ ဘယ္သူလဲ၊
ကို႕ကို မထိေတြ႕ရင္ မေနႏိုင္တာ စိတ္မခ်မ္းသာတာ ဘယ္သူလဲ၊
ေနာက္ဆံုးေတာ့ -
သူ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕
ကို္ယ္က အျဖည့္ခံသက္သက္ဆိုတာ ထင္ရွားေနတာပဲေလ။
ဒါကိုပဲ
တခ်ိဳ႕က-
“ ဟယ္ ၾကည့္စမ္း၊ ငါ့ကို ခ်စ္လိုက္တာ၊ ျမတ္ႏိုးလိုက္တာ”
လို႕ တလြဲ အဓိပၸယ္ေကာက္ျပီး သာယာၾကည္ႏူး သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ ေနၾကေသးတယ္ေနာ္.။
အမွန္တကယ္ တဦး နဲ႕တဦး အျပန္အလွန္ ဆာေလာင္ေနၾကတာကိုပဲ
..........
“အခ်စ္”
ဤအရာကို အခ်စ္ဟု ေခၚသည္လို႕ ဆိုရမယ္ ထင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment